تغییر ساختمان های مدرن از چوب به گیتس

بافت معماری اغلب در پشت روکش‌های نفیس پنهان می‌شود. لت، این مصالح ساختمانی به ظاهر بی‌اهمیت، مانند ساختار اسکلتی بدن انسان عمل می‌کند—دیوارها، سقف‌ها و حتی کل چارچوب معماری را پشتیبانی می‌کند. از نوارهای چوبی باستانی گرفته تا شبکه‌های فلزی مدرن و دیوار خشک، تکامل لت نه تنها نشان‌دهنده نوآوری در مواد، بلکه نشان‌دهنده تحول در تکنیک‌های ساخت و مفاهیم زیبایی‌شناختی است.

لت، که به عنوان بافت یا تخته نیز شناخته می‌شود، به نوارهای نازک و باریک چوب یا مواد دیگر اطلاق می‌شود که برای ایجاد یک سطح پشتیبان برای مواد تکمیل‌کننده مانند کاشی‌های سقف، گچ یا اندود استفاده می‌شود. نقش‌های اساسی آن عبارتند از:

• پشتیبانی ساختاری: یک شبکه منظم برای توزیع یکنواخت وزن و جلوگیری از تغییر شکل مواد سطحی ایجاد می‌کند.
• لایه اتصال: فاصله سنتی چوب یا فلز لت، نفوذ گچ برای اتصال مکانیکی را امکان‌پذیر می‌کند، در حالی که دیوار خشک مدرن از چسبندگی شیمیایی استفاده می‌کند.
• تراز سطح: نصب قابل تنظیم، بی‌نظمی‌های زیرلایه را برای تکمیل بی‌عیب و نقص اصلاح می‌کند.
• تهویه: در سیستم‌های سقف، فضاهای هوایی ایجاد می‌کند تا رطوبت را از بین ببرد و طول عمر مواد را افزایش دهد.

استفاده از لت به دوران باستان برمی‌گردد، با مواد و اشکالی که دستخوش تحولات متعددی شده‌اند:

در درجه اول از چوب‌های سخت محلی مانند شاه بلوط و بلوط یا چوب‌های نرم مانند کاج ساخته می‌شدند، اینها با دست شکافته شده و به قاب‌های چوبی به عنوان پایه‌های گچ میخ می‌شدند.

در مناطق خاصی که حصیرهای نی بافته شده قبل از استفاده از گچ روی سازه‌ها نصب می‌شدند، استفاده می‌شد.

اواخر قرن نوزدهم جایگزین‌های فلزی مقاوم در برابر آتش و بادوام را معرفی کرد که به تدریج جایگزین چوب در بسیاری از کاربردها شد.

قرن بیستم شاهد ظهور دیوار خشک مبتنی بر گچ بود—پانل‌های کاغذی که نصب سریع و مقرون به صرفه را برای فضاهای داخلی مدرن ارائه می‌دادند.

هنوز هم در پروژه‌های مرمت و ساخت و سازهای تخصصی استفاده می‌شود، که بر اساس روش تولید طبقه‌بندی می‌شود:

• دست‌ساز: یکپارچگی دانه‌های طبیعی را برای دقت تاریخی حفظ می‌کند.
• ماشین‌کاری شده: برش دقیق برای کاربردهای معاصر.

مزایا: قابلیت کار، قابلیت تجدید، عایق حرارتی
معایب: حساسیت به رطوبت، اشتعال‌پذیری، استحکام کمتر

در ساخت و سازهای مدرن با چندین نوع غالب است:

• فولاد سبک‌وزن: کانال‌های سرد برای پارتیشن‌ها و سقف‌ها.
• فلز منبسط شده: ورق‌های با الگوی الماسی برای کلیدزنی گچ تقویت شده.
• مش سیم: شبکه‌های جوش داده شده یا بافته شده برای سطوح منحنی.

مزایا: استحکام بالا، مقاومت در برابر آتش، دقت ابعادی
معایب: پل حرارتی، هزینه‌های بالای مواد

پانل‌های گچی با روکش کاغذی، ساخت و ساز داخلی را با موارد زیر متحول کردند:

• انواع استاندارد، مقاوم در برابر رطوبت، دارای درجه آتش و آکوستیک
• خواص سبک وزن که نصب سریع را امکان‌پذیر می‌کند
• مقاومت ذاتی در برابر آتش از هسته گچی

سیستم‌های لت عملکردهای حیاتی را در اجزای ساختمان انجام می‌دهند:

• دیوارها: پایه برای گچ، کاشی یا به عنوان عناصر ساختاری در سیستم‌های پارتیشن.
• سقف‌ها: پشتیبانی برای تکمیل‌های تزئینی در حالی که سیستم‌های مکانیکی را پنهان می‌کند.
• سقف‌ها: زیرلایه تهویه‌شده برای مواد روکش‌کاری مختلف.
• تخصصی: زیرساخت‌های کف‌های مرتفع و عناصر معماری منظر.

تکنیک‌های مناسب بر اساس مواد متفاوت است اما اصول مشترکی را به اشتراک می‌گذارند:

• چوب به درمان‌های نگهدارنده و فاصله دقیق نیاز دارد.
• فلز به محافظت در برابر خوردگی و بستن سفت و سخت نیاز دارد.
• دیوار خشک به درمان دقیق اتصالات و قرار دادن پیچ نیاز دارد.

استراتژی‌های حفظ و نگهداری بر اساس نوع مواد متفاوت است:

• چوب: بازرسی دوره‌ای برای پوسیدگی، حفظ شرایط خشک.
• فلز: تمیز کردن سطح و بررسی یکپارچگی پوشش.
• گچ: اجتناب از قرار گرفتن در معرض رطوبت و آسیب ضربه.

فناوری‌های نوظهور در حال تغییر شکل سیستم‌های لت به سمت:

• پایداری: کامپوزیت‌های زیستی و مواد بازیافتی.
• عملکرد: عایق‌بندی یکپارچه و خواص آکوستیک.
• سیستم‌های هوشمند: حسگرهای تعبیه‌شده برای نظارت بر سلامت ساختاری.
• ماژولار بودن: اجزای پیش‌ساخته برای مونتاژ کارآمد.

مواد کامپوزیت پیشرفته اکنون مزایای زیست‌محیطی چوب را با دوام فلز ترکیب می‌کنند، در حالی که سیستم‌های هوشمند می‌توانند شرایط دیوار را در زمان واقعی نظارت کنند، که نشان‌دهنده مرز بعدی در فناوری ساختمان است.